سه سال پیش که مشغول نوشتن پایان‌نامه ارشد بودم گمان نمی‌کردم به این سرعت دست به کار تنظیم پروپزال برای رساله دکتری شوم. آن روزها بر این باور بودم که اگر موضوعی در حیطه تاریخ معاصر انتخاب کنم، برای ادامه تحصیل نیز کارم آسانتر خواهد بود اما جبر شرایط در آن برهه من را به سمت انتخاب موضوعی در تاریخ صفویان کشاند و امروز نه تنها از آنچه گذشت ناراضی نیستم، بلکه برعکس از آنجا که تعمق در منابع عصر صفوی نگرش واقع‌بینانه‌تر و منصفانه‌تری از این دوره به من داد و مهمتر اینکه پایان‌نامه‌ام اثر مطلوبی از کار درآمد و ایده‌پرداز دو رساله ارشد دیگر نیز شد بسیار خرسندم.
اما علاقه به تاریخ معاصر از مشروطه به این سو لاجرم مرا به سمت خود بازکشید. می‌دانستم که نگرش‌های جدید تاریخی با تاریخ سیاسی فاصله گرفته‌اند و به تاریخ اجتماعی گرایش پیدا کرده‌اند اما از سوی دیگر این بار نیم‌نگاهم به علوم سیاسی و تاریخ سیاسی موجب شد تا بر روی موضوعی که انتخاب کرده‌ام پافشاری کنم و آن را به تصویب برسانم. نمی‌دانم تا چه حد این کار درست بود اما اینقدر می‌دانم که تاریخ اجتماعی محض آن نیروی محرکه لازم را در من ایجاد نمی‌کرد. گرچه این موضوعی هم که انتخاب کرده‌ام آخر سر با جامعه سر و کار دارد. «تحلیل مشارکت سیاسی در انتخابات مجلس شورای ملی در دوره پهلوی» این عنوان کلی رساله من با مطالعه موردی شهر اصفهان است که البته نه چندان بی‌دردسر ولی بالاخره امروز در دانشکده به تصویب رسید.
امیدوارم سه سال بعد همینقدر از انتخاب موضوعم راضی باشم چون اگر آن انتخاب اولم نبود این یکی قطعاً هست.